آیت الله نخودکی اصفهانی می فرمایند :زمانی مصمم شدم که به نجف اشرف رحل
اقامت کنم ، ولی در آن هنگام که در یکی از اتاق های صحن عتیق رضوی در مشهد ، به ریاضتی سرگرم بودم ، در حال ذکر و مراقبه،
دیدم که درهای صحن مطهر عتیق بسته شد و ندا بر آمد:«حضرت رضا (علیه السلام)اراده فرموده اند که از زایران خویش سان ببینند».
پس از آن ،در محتی جنب ایوان عباسی،در همین نقطه که اکنون مدفن ایشان است ، کرسی نهادند و حضرت بر آن استقرار یافتند. به
فرمان آن حضرت ، در شرقی و غربی صحن عتیق گشوده شد تا زایران از در شرقی وارد و از در غربی خارج گردند. در آن زمان دیدم که
پهنه صحن ، مالامال از گروهی شد که برخی به صورت حیوانات مختلف بودند و از پیشاپیش حضرتش می گذشتند و امام (علیه السلام)
دست ولایت و نوازش بر سر همه آن زایران ، حتی آنها که به صورت های غیر انسانی بودند ، می کشیدند و اظهار مرحمت می فرمودند.
پس از آن سیر و شهود معنوی و مشاهده آن رافت عام از امام(علیه السلام)بر آن شدم که در مشهد سکونت گزینم و چشم امید به
الطاف و عنایات آن حضرت بدوزم.
منبع:کتاب صاحب کرامت .نشر هنارس